κοινωνική δικτύωση

Είσαι η ψυχή του πάρτι; Θέμα γονιδίων η κοινωνική δικτύωση των ατόμων, σύμφωνα με νέα έρευνα του Χάρβαρντ

Ανακαλύφθηκε ότι υπάρχει γενετικά καθορισμένη τάση για το αν θα συστήσει κανείς τους φίλους του μεταξύ τους

Αθήνα 27 - 1 - 2009
Αν κάποιος άνθρωπος περιβάλλεται από φίλους ή μένει στο κοινωνικό περιθώριο, αν τρελλαίνεται για πάρτι ή προτιμά τη μοναξιά, αν αποτελεί επίκεντρο της προσοχής των γύρω του ή όχι, σε μεγάλο βαθμό οφείλεται στα γονίδιά του, σύμφωνα με νέα επιστημονική έρευνα, με επικεφαλής τον Έλληνα καθηγητή στην Ιατρική Σχολή του πανεπιστημίου Χάρβαρντ Νίκο Χρηστάκη.
Σύμφωνα με τον κ. Χρηστάκη, από την έρευνα προκύπτουν πολλά «παράξενα πράγματα», που εν μέρει ερμηνεύουν γιατί μερικοί άνθρωποι είναι δημοφιλείς και άλλοι όχι. Όπως δήλωσε, «διαπιστώσαμε ότι το πόσο διασυνδεμένοι είναι οι φίλοι κάποιου, εξαρτάται από τα γονίδιά του. Μερικοί άνθρωποι έχουν τέσσερις φίλους που γνωρίζονται μεταξύ τους και μερικοί άλλοι έχουν τέσσερις φίλους που δεν γνωρίζονται καθόλου μεταξύ τους. Το αν ο Ντικ και ο Χάρι θα γνωριστούν τελικά μεταξύ τους, αυτό εξαρτάται από τα γονίδια του Τομ (σ.σ. του κοινού τους φίλου και συνδετικού κρίκου)».
Ο Ν.Χρηστάκης και ο Τζέημς Φάουλερ, του πανεπιστημίου Σαν Ντιέγκο στην Καλιφόρνια, έχουν ήδη γίνει γνωστοί στον επιστημονικό κόσμο για προηγούμενες έρευνές τους, που είχαν δείξει ότι το κάπνισμα, η παχυσαρκία και η ευτυχία εξαπλώνονται στα κοινωνικά δίκτυα.
Στη νέα μελέτη, που δημοσιεύτηκε στα «Πρακτικά» της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ, οι δύο ερευνητές, μαζί με τον Κρίστοφερ Ντόουζ, επίσης του πανεπιστημίου Σαν Ντιέγκο, μελέτησαν στοιχεία σχετικά με το στιλ ζωής και τις φιλίες πάνω από 1.000 διδύμων έφηβων αδελφών (επειδή μοιράζονται ίδιο περιβάλλον, μπορεί ευκολότερα να διαπιστωθεί η επίδραση των γονιδίων).
Όπως είπε ο Ν.Χρηστάκης, ανακάλυψαν ότι υπάρχει μια γενετικά καθορισμένη τάση για το αν θα συστήσει κανείς τους φίλους του μεταξύ τους και αν έτσι θα δημιουργήσει ένα ευρύτερο δίκτυο φίλων.
Σύμφωνα με το κ. Χρηστάκη, η γενετική αυτή τάση πιθανότατα οφείλεται σε εξελικτικούς λόγους, καθώς όποιος έχει δημιουργήσει ένα τέτοιο δίκτυο φίλων, με αυτόν ως συνδετικό κρίκο, βρίσκεται στο επίκεντρο του κοινωνικού κύκλου και έτσι διαθέτει χρήσιμες πληροφορίες (π.χ. μέσω κουτσομπολιών ή απλής ανταλλαγής πληροφοριών) για διάφορα ωφέλιμα πράγματα, όπως σε ποιο εστιατόριο μπορεί να φάει κανείς καλά ή που να επενδύσει σωστά τα χρήματά του.
Από την άλλη όμως, υπάρχουν μειονεκτήματα, όπως π.χ. ότι όποιος είναι στο κοινωνικό επίκεντρο, κινδυνεύει να κολλήσει μικρόβια από όλες τις πλευρές, πράγμα που οδηγεί κάποιον σε πιο επιφυλακτική κοινωνική συμπεριφορά.
Σε κάθε περίπτωση, είπε ο Ν.Χρηστάκης, «μπορέσαμε να δείξουμε ότι η θέση του καθενός στα τεράστια κοινωνικά δίκτυα έχει μια γενετική βάση. Στην πραγματικότητα, το όμορφο και πολύπλοκο πρότυπο των ανθρώπινων διασυνδέσεων εξαρτάται από τα γονίδιά μας σε σημαντικό βαθμό»
αναδημοσίευση από in.gr
Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ.

Τέτοιες αναφορές και μελέτες παρουσιάζει ο συμπατριώτης επιστήμονας του Χάρβαρντ. Εχω λοιπόν τέσσερις φίλους που γνωρίζονται και συγχρόνως άλλους τέσσερις φίλους που δεν γνωρίζονται καθόλου μεταξύ τους. (σύνολο φίλων οκτώ). Η γεννετικά καθορισμένη τάση μου για την δημιουργία φίλων, μετά την επιστημονική ανακάλυψη του " εξόριστου " καθηγητή, με οδηγεί στο συμπέρασμα ότι μόλις καταργήθηκε η επιστήμη της Κοινωνιολογίας.

οι αμεσοι απόγονοί μου

ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΙ ΤΥΡΑΝΝΟΙ.( Μαιάνδριος, Συλοσώντας, Αιάκης ).
Ύστερα από το θάνατο του Πολυκράτη, διάδοχός του βρέθηκε ο γραμματέας του Μαιάνδριος, τύραννος κάπως μαλακός στην αρχή, πολύ σκληρός έπειτα.Απ' αυτόν πήρε την Εξουσία, με τη βοήθεια του μεγάλου βασιλιά των Περσών Δαρείου, ο εξόριστος αδερφός του Πολυκράτη Συλοσώντας, που έτυχε κάποτε να τον ευεργετήσει. Την όμορφη και διδακτική ιστορία της ευεργεσίας αυτής τη παραθέτουμε με συντομία : Έχει το τίτλο " ή χλαμύδα του Συλοσώντα ".Καθώς είπαμε παραπάνω, ο Πολυκράτης έστειλε εξορία τον αδερφό του Συλοσώντα στην Αίγυπτο. Τον έδιωξε μόνο με τα ρούχα που φορούσε. Τίποτε άλλο δεν του επέτρεψε να πάρει. Η Αίγυπτος εκείνη την εποχή ήταν σκλαβωμένη στο βασιλιά των Περσών Καμβύση.Μια μέρα συνάντησε το Συλοσώντα τυχαία στο δρόμο που πήγαινε, ένας από τους υπασπιστές του Καμβύση, ο στρατηγός Δαρείος. Είδε τη χλαμύδα, που φορούσε, και θαμπώθηκε από την ομορφάδα και την αξία της. Τον πλησιάζει αμέσως και τον ρωτά εάν την πουλεί. Ο Συλοσώντας στην αρχή αρνήθηκε. Μα στα πολλά παρακάλια του στρατηγού άλλαξε γνώμη. " Δεν την πουλώ ", είπε, " μα αφού τόσο σου άρεσε, σου τη χαρίζω. Πάρε την ".Ενθουσιασμένος ο Δαρείος από τη δωρεά του άγνωστου συνομιλητή, τον ευχαρίστησε θερμά και συνέχισε το δρόμο του.Πέρασαν ένα - δύο χρόνια, χωρίς να ξανασυναντηθούν. Ο Καμβύσης πέθανε και βασιλιάς της Περσίας έγινε ο Δαρείος. Ο Συλοσώντας ζούσε με χίλιες - δύο στερήσεις. Μέσα στην απελπισία του αποφάσισε να πάει να συγχαρεί το Δαρείο το νέο μεγάλο βασιλέα. Σαν έφτασε στο παλάτι, ο φρουρός τον σταμάτησε, με τη δικαιολογία, πώς κανένα δεν πρόκειται σήμερα να δεχτεί ο Δαρείος. " Ειδοποίησε το βασιλιά ", είπε ο Συλοσώντας, " πώς κάποιος ευεργέτης του θέλει να τον χαιρετήσει ". Ο φρουρός, ανάγγειλε στο βασιλιά, τον ξένο. Περίεργος αυτός να ιδεί ποιός είναι ο άνθρωπος που νομίζει τον εαυτό του ευεργέτη του βασιλέα, έδωκε την άδεια να εισέλθει. Μόλις τον είδε θυμήθηκε το δωρητή της χλαμύδας." Πόσο θησαυρό θέλεις για το καλό δώρο, που μου έκαμες ; " ρώτησε το Συλοσώντα ο Δαρείος, ύστερα από τους χαιρετισμούς του. " Όσα μου ζητήσεις, με ευχαρίστηση θα σου τα δώσω "." Δε θέλω κανένα θησαυρό ", απάντησε εκείνος. " Θέλω να πάρεις την εξουσία της Σάμου από το Μαιάνδριο και να τη δώσεις σε μένα που ανήκει. Αλλά με τη θερμή παράκληση να μη χυθεί αδερφικό αίμα ".Κάλεσε αμέσως το στρατηγό του Οτάνη, ο Δαρείος, και του έδωκε διαταγή να πάγει με στόλο και στρατό στη Σάμο. Να διώξει με καλό το Μαιάνδριο από εκεί και να την παραδώσει στο Συλοσώντα. Μπροστά σε τόση περσική δύναμη, ο Μαιάνδριος δείλιασε. Παράτησε ειρηνικά την εξουσία. Ωστόσο αίμα χύθηκε και πολύ μάλιστα. Γιατί ο Μαιάνδριος παράδωκε ειρηνικά, αλλά ο αδερφός του Χαρίλαος χτύπησε ύπουλα και σκότωσε αρκετούς Πέρσες στρατιώτες.Ξαγριωμένος για τούτο ο Οτάνης, διέταξε γενική σφαγή, αρπαγές και ερήμωση. Τόσο αραίωσε ο πληθυσμός του νησιού, ώστε ο μέν Οτάνης έφερε κάτοικους από τη Λήμνο και το Βυζάντιο, ο δέ Συλοσώντας, πολλούς από τους σκλάβους του τους έγραψε ελεύθερους πολίτες.Ευγνωμονώντας τους Πέρσες ο Συλοσώντας, που τον βοήθησαν να πάρει την Εξουσία, διοικούσε τη Σάμο, περισσότερο σαν σατράπης του Μεγάλου βασιλιά, παρά σαν Διοικητής ελεύθερης πολιτείας. Έγινε τύραννος πολύ σκληρός και φοβερά μισητός στους Σαμιώτες. Ώσπου τελικά τον έδιωξαν.Ο Αιάκης, γιός του Συλοσώντα και εγγονός του Πολυκράτη, ήταν ο τελευταίος τύραννος της Σάμου. Όμοιος στη διοίκηση με τον πατέρα του. Ακολούθησε το Δαρείο στην εκστρατεία του ενάντια στους Σκύθες. Μαζί του είχε και το σπουδαίο Σαμιώτη Αρχιτέκτονα Μανδροκλή, εκείνο που έφτιασε γιοφύρι στο Βόσπορο και πέρασαν στη Θράκη οι Πέρσες.

και επάγγελμα.... ωχ

ΠΑΙΔΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ



BKS.0028114: ΤΟ ΔΑΧΤΥΛΙΔΙ ΤΟΥ ΠΟΛΥΚΡΑΤΗ

Το πιο ακριβό δαχτυλίδι του κόσμου που όμοιό του δεν είδε ανθρώπου μάτι, το φοράει στο δάχτυλό του ο Πολυκράτης. Ο Πολυκράτης μένει στη Σάμο και το επάγγελμά του είναι τύραννος. Τα έχει όλα: πλούτη, δόξα, δύναμη. Μια μέρα (πρωί θα ήτανε) μπαίνει σε ένα πλοίο με πολλούς κωπηλάτες κι ανοίγεται στο πέλαγο. Εκεί μπροστά στα μάτια των στρατιωτών του, βγάζει από το δάχτυλο το πολύτιμο δαχτυλίδι και το πετάει μέσα στα γαλανά νερά. Το δαχτυλίδι άστραψε για λίγο στο φως του ήλιου κι ύστερα χάθηκε στο σκοτεινό βυθό. Ο Πολυκράτης είναι απαρηγόρητος. Δεν πέρασαν πολλές μέρες και το δύστυχο τον Πολυκράτη τον βρίσκει μια ακόμα μεγαλύτερη συμφορά: ξαναβρίσκει το δαχτυλίδι!

πολυκράτης εισαγωγή

Οι αρχαίοι είχαν την πλάκα τους
Η πεισματάρα καλοτυχία του Πολυκράτη
(Η ιστορία αυτή είναι από τον Ηρόδοτο, 3ο Βιβλίο, Θάλεια, κεφάλαια 40-45 , 121-125 και 141)
Γράφει ο Δημήτρης Γερμιώτης*
Οι περισσότεροι άνθρωποι μακαρίζουν, με το δίκιο τους άλλωστε, εκείνους που η Τύχη τους χαμογελά και μάλιστα συχνά, τους τυχερούς δηλαδή της ζωής. Να όμως που ένας, μυαλωμένος οπωσδήποτε άνθρωπος, ο φαραώ της Αιγύπτου Άμασις, είχε διαφορετική γνώμη. Πίστευε πως η υπερβολική εύνοια της Τύχης πολύ συχνά θα κατέληγε σε συμφορά. Και δεν έπεσε έξω.
Ο Άμασις, φαραώ της 18ης Δυναστείας, βασίλεψε στην Αίγυπτο στα μέσα του 6ου αιώνα της Αρχαιότητας. Είχε αναπτύξει φιλικές σχέσεις με τους Έλληνες, οι οποίοι είχαν ιδρύσει στο Δέλτα του Νείλου, πολύ κοντά στην τότε πρωτεύουσα της χώρας τη Σάιδα, μια «πανελλήνια» αποικία τη Ναύκρατη. Ιδιαίτερες φιλίες είχε αναπτύξει ο Άμασις με τον τύραννο της Σάμου, τον Πολυκράτη, που εθεωρείτο ο πιο τυχερός άνθρωπος του καιρού του.
Η τυραννία της αρχαϊκής και προκλασσικής εποχής ήταν ένα ιδιότυπο καθεστώς, που σε πολλές ελληνικές πόλεις αποτέλεσε το ενδιάμεσο στάδιο μεταξύ της ολιγαρχίας, δηλαδή της διακυβέρνησης των αριστοκρατών, που είχαν διαδεχθεί τους βασιλείς της μυκηναϊκής εποχής και της δημοκρατίας, δηλαδή της διακυβέρνησης του δήμου, του λαού. Οι τύραννοι κατά κανόνα στηρίζομενοι σε μεσαία και κατώτερα λαϊκά στρώματα, χτύπησαν τους αριστοκράτες και περιορισαν την εξουσία και την επιρροή τους. Φυσικά δεν ήταν λαϊκοί ηγέτες. Κυβερνούσαν αυταρχικά και πολύ συχνά κατέφευγαν στην τρομοκρατία για να κρατηθούν στην εξουσία.
Τέτοιος ήταν και ο Πολυκράτης. Γιος του Αιάκη και εγγονός του Συλοσώντα, που υπήρξαν για λίγο και αυτοί τύραννοι, κατόρθωσε με τα δύο αδέρφια του να νικήσει με δόλο και να σκοτώσει τους ηγέτες των γεωμόρων δηλαδή των μεγάλων γαιοκτημόνων και να πάρει την εξουσία. Στην αρχή τα τρία αδέρφια μοιράστηκαν μεταξύ τους το νησί. Ο Πολυκράτης κράτησε την Αστυπάλαια, δηλαδή την παλιά πόλη της Σάμου, ο ένας αδερφός του, ο Παντάγνωτος, την Χησία, το βορειοανατολικό τμήμα του και ο άλλος, ο Συλοσώντας τη δυτική Σάμο, την Αισχριονία. Τελικά τα τρία αδέρφια συγκρούστηκαν για την εξουσία και ο Πολυκράτης σκοτωσε τον Παντάγνωτο, εξόρισε τον Συλοσώντα και έμεινε μόνος κυρίαρχος της Σάμου, που την κυβέρνησε με σιδερένιο χέρι, αλλά και με μεγάλη ικανότητα.
Επί της διακυβέρνησής του η Σάμος άνθισε κυριολεκτικά και έγινε, όπως γράφει ο Ηρόδοτος «πασέων πρώτη, Ελληνίδων και βαρβάρων». Το πρώτο που έκαμε ο Πολυκράτης ήταν να δημιουργήσει αξιόμαχο στόλο. Στα ναυπηγεία του νησιού κατασκευάστηκε νέος τύπος πλοίου με τα 50 κουπιά, η περίφημη σάμαινα.Με τον στόλο αυτόν η Σάμος έγινε θαλασσοκράτειρα και νίκησε τους Λεσβίους, τους Πριηνείς και τους Μιλησίους που είχαν συνασπιστεί εναντίον της. Όταν ο Κύρος νίκησε τον Κροίσο και κατάκτησε τη Λυδία και όλη τη Δυτική Μικρασία, αποπειράθηκε να καταλάβει και τη Σάμο. Αποβιβάστηκε στο νησί, έκαψε το ναό της Ήρας, αλλά τελικά αποκρούστηκε και αποσύρθηκε ταπεινωμένος. Ο Πολυκράτης προνόησε για τις τις μητέρες των πεσόντων και διέταξε τους πλουσίους να τις συντηρούν δωρεάν. Το ίδιο αψήφισε και τη Σπάρτη, τη μεγαλύτερη στρατιωτική δύναμη στην ελληνικό χώρο. Ίδρυσε πολλές αποικίες στο Αιγαίο, στην Κρήτη, στη Θράκη, και στη Σικελία και συμμάχησε με τον Λύγδαμη της Νάξου και τον Άμαση της Αιγύπτου, με τον οποίο είχε και προσωπική φιλία.
Στόλισε τη Σάμο με σπουδαία αρχιτεκτονήματα, όπως ο μέγας ναός της Ήρας, που έχτισαν οι αρχιτεκτονες Ροίκος και Θεόδωρος, στη θέση εκείνου που έκαψαν οι Πέρσες και πραγματοποίησε σημαντικά τεχνικά έργα, όπως το λιμάνι της Σάμου και το υδραγωγείο της, το μοναδικό «Ευπαλίνειο όρυγμα», ένα από τα μεγαλύτερα τεχνικά επιτεύγματα της αρχαιότητας. Το έργο αυτό ήταν σήραγγα μήκους 1036 μ. και ύψος και πλάτος άνετο για την διέλευση ενός ατόμου σε βάθος 80 μ. κάτω από την επιφάνεια του εδάφους, που το ξεκίνησαν ταυτόχρονα από τις δύο άκρες του και οι δύο εκσκαφές συναντήθηκαν με ελάχιστη απόκλιση!
Την εποχή του Πολυκράτη έζησαν και δημιούργησαν σπουδαίοι διανοητές και πολλοί από αυτούς είχαν σχέση με τη Σάμο και τον κυβερνήτη της, όπως ο μεγάλος φιλόσοφος και μαθηματικός Πυθαγόρας, ο αστρονόμος Αρίσταρχος,, «όστις πρώτος υπώπτευσεν ότι η γη κινείται περί τον ήλιον...»*, οι σπουδαίοι αρχιτέκτονες Ροίκος Θεόδωρος και Μανδροκλής, ο μηχανικός Ευπαλίνος, ο θαλασσοπόρος και εξερευνητής Κωλαίος και άλλοι.
Όπως γράφω στην αρχή αυτού του σημειώματος ο Πολυκράτης ήταν πολύ τυχερός. Ότι κι αν έκανε, σε καλό του έβγαινε. Ποτέ του δεν δοκίμασε συμφορά ή αποτυχία. Αυτό δεν άρεσε στο φίλο του Άμασι, γιατί πίστευε, πως οι πολύ ευτυχείς δεν έχουν καλό τέλος. Του έγραψε λοιπόν πως οι θεοί φθονούν τους τυχερούς και του συνιστούσε να δοκιμάσει θεληματικά μια λύπη, αφού η τύχη όλο χαρές του έστελνε. Ο Πολυκράτης δέχτηκε τη συμβουλή του φίλου του και ένα απομεσήμερο, με φίλους πολλούς, τράβηξε με πλοίο ανοιχτά στο πέλαγος. Εκεί έβγαλε το πολύτιμο δαχτυλίδι του, έργο ξακουστού τεχνίτη, που το αγαπούσε υπερβολικά και το χρησιμοποιούσε και για σφραγίδα του και με μεγάλη λύπη το πέταξε στη θάλασσα.
Μα δεν πέρασαν 5-6 μέρες και το δαχτυλίδι βρέθηκε! Κάποιος φτωχός ψαράς, έπιασε ένα ψάρι διαλεχτό και μεγάλο. Δε θέλησε να το πουλήσει στην αγορά, αλλά προτίμησε να το χαρίσει στον Πολυκράτη, ο οποίος μάλιστα, ευχαριστημένος τον κάλεσε να το φάνε μαζί. Τη στιγμή, που ο μάγειρας καθαρίζοντάς το ψάρι, έσκισε το στομάχι του, βρήκε το δαχτυλίδι-βούλα και χαρούμενος το πήγε στον Πολυκράτη, που επίσης χάρηκε πολύ και γέμισε τον ψαρά με πλούσια δώρα. Κατόπιν έστειλε γράμμα στον Άμαση, αναφέροντας τα καθέκαστα. Εκείνος όμως δε χάρηκε καθόλου. Αντίθετα προβλέποντας τα χειρότερα, έκοψε τις σχέσεις του με τον Πολυκράτη, μη θέλοντας να λυπηθεί και ο αυτός εξ αιτίας του φίλου του.
Τελικά οι φόβοι του Άμαση βγήκαν σωστοί. Το τέλος του Πολυκράτη ήταν τραγικό. Με τις δαπάνες του για τα μεγαλοπρεπή έργα και τη συντήρηση του μισθοφορικού στρατού του, εξανέμησε το ταμείο του και έψαχνε απεγνωσμένα για δάνειο. Οι Πέρσες, που μετά την ήττα και την εκδίωξή τους από τη Σάμο ήταν ορκισμένοι εχθροί του, όταν έμαθαν την οικονομική του δυσπραγία, του έστησαν παγίδα. Ο σατράπης της Λυδίας Οροίτης έστειλε στον Πολυκράτη μήνυμα πως τάχα ο ίδιος κινδύνευε να θανατωθεί από τον Μεγάλο Βασιλέα και ζητούσε να τον βοηθήσει να φυγαδεύσει τα πλούτη του και εν συνεχεία να δραπετεύσει στη Σάμο. Ο Πολυκράτης δέχτηκε και μάλιστα, παρά τις προειδοποιήσεις της κόρης του και πολλών φίλων του, αποφάσισε να πάει αυτοπροσώπως στην απέναντι ακτή να παραλάβει τα πλούτη του Οροίτη. Εκεί όμως οι Πέρσες τον έπιασαν και τον ανασκολόπισαν σε ένα ύψωμα, από όπου μπορούσε πεθαίνοντας να βλέπει την αγαπημένη του πόλη. Με με τον μαρτυρικό θάνατο του Πολυκράτη τέλειωσε η περίοδος της ακμής της Σάμου. Το νησί γνώρισε περίοδο αστάθειας, παρακμής και τελικά πέρασε στην εξουσία των Περσών ως τους Μηδικούς Πολέμους.

* Ο Δημήτρης Γερμιώτης είναι λόγιος
* που πρώτος υπέθεσε πως η Γη κινείται γύρω από τον Ήλιο